In Memoriam trainer Jilderda

Midden in coronatijd, al bladerend door de Kollumer Krant, viel mijn oog op een overlijdensadvertentie. ‘Siebren Jilderda (Siepie)’. Even schrik ik, het zal toch niet……… mijn oude voetbaltrainer bij de Lauwers van vroeger………. Een appje naar zwager Nico geeft geen zekerheid, een speurtocht over het internet levert ook niets op. Een paar dagen later volgt dan toch de bevestiging. Jilderda is op 5 mei 2020, volgens de advertentie plotseling, overleden. Toch even slikken.

Mijn voetbalschoenen hangen al lang aan de wilgen, de tijd dat Jilderda trainer was ligt ook al ver achter ons. Volgens mij is hij in het jaar 2000 gestopt als trainer en was sc Twijzel zijn laatste club. Mijn herinneringen gaan met name terug naar het seizoen 1987 – 1988, toen Jilderda mede verantwoordelijk was voor het  kampioenschap van de Lauwers 1 in de (toen nog) 2^e klasse FVB. In een latere periode heeft hij de blauw-witte vrienden drie seizoenen onder zijn hoede gehad. Tussen 1992 en 1995 wist Jilderda met de Lauwers twee keer te promoveren, één keer een kampioenschap, één keer via de nacompetitie.

Inderdaad, het is allemaal al lang gelden, maar toch heeft hij een onvergetelijke indruk achter gelaten. Met andere ‘oudjes’ uit vroegere jaren worden nog wel eens herinneringen opgehaald en altijd komt de naam van trainer Jilderda weer naar voren, en dat is niet voor niets. De trainingen waren altijd keurig verzorgd, met veel afwisseling in oefenvormen. Waar Jilderda vooral goed in was, was het creëren van een hecht team. Hij zorgde voor een prima sfeer binnen het team, bovendien beschikte hij over een innemende persoonlijkheid waar je als voetballer, ook op ons niveau, een stapje extra voor wilde zetten. Je ging altijd met heel veel plezier naar de training, níét trainen bestond toen niet. Wanneer het trainingsveld op ’t Meertennust onbespeelbaar was door hevige regenval verzon Jilderda wel een andere locatie. Naast dorpshuis De Schans in Munnekezijl, in Lauwerzijl op het trapveldje. Hoogtepunt was misschien wel de training op Lauwersoog, waar Jilderda een mooi stukje droog gras had gevonden langs de weg tegenover wat nu de Bosbouwschuur is. We begonnen met een duurloopje, Jilderda kon ons, rijdend, lachend en grappen makend in de auto, mooi volgen.

Legendarisch, voor ons tenminste, waren zijn wedstrijdbesprekingen. Naarmate we hem langer kenden wisten we eigenlijk al wat hij zou gaan vertellen. “Ik heb deze week met die en die gesproken, nou, ze gaan er keihard tegen aan vandaag” Of “de tegenstander weet precies hoe ze ons aan moeten pakken en bespelen”. Eén keer durfde hij het aan om géén wedstrijdbespreking te houden maar de verantwoordelijkheid bij ons, de spelers neer te leggen. Zijn woorden waren: “Deze wedstrijd spelen jullie voor mij” Een klinkende overwinning volgde………. logisch.

Jilderda, we spreken zijn naam met respect uit, dat dwong hij af. Hij stond boven de groep, maar midden tussen zijn spelers. Een ‘lyts mantsje’, maar voor ons was hij ‘groots’.

JanR

• 
• 
• 
• 
• 
•